DEMİR ŞİLEP
Kente düşen sabah
Nerde gördüm ilkin seni
Sahi çınarımdan geçiyordun
Ürkek ve telaşlı
Kalbimin kızıl saçlı bacısı
Hiç durmadan şiirler söylüyordu dilim
Ömrün yavaşlatılmış hâli
Kente düşen sabah
Nilüfer açan kokun
Güneşin kovuğundan içtim
Kalede yatan
Ellerim gözlerim ve hürriyet
Ulaşmak ne mümkün öpmek için eteğine
Süzülerek dolar odamın taşına ıslak
Sekiz yıldır dul karım
Kente düşen sabah
Dokuz yüz kırk sekiz
Yatıyor demir bir şilep
Parmaklıklar ardında
Dalımızda kelepçe kafamızda özgürlük
Düşer mevsimler tüter memleket içimde
Ne kadar makamı varsa ömrün geçtin
FOTOĞRAF
Uzanmış bir şiire boylu boyunca
Kırk sekiz sabahı yürüyorlar
Köpükler vurdukça kıyıya yeniden
Bazı insanlar hiç ölmezmiş
Söylesene
Bizi birbirimize doğurup duran ne..
AŞKA NOKTÜRN
Unuttun nicedir
ellerim güvercin kanadı
gözlerim toprak kokardı
ve ipek böceği dolaşırdı tenimde
ah unuttun..
Omzuma düşürdüğün öpüşler
saçlarımda vakur ellerin
ki aşk kokardı içi
bitince nefesim geceyle birleşir
ruhuma dolardı
ah unuttun..
Yeniden doğardı dudaklarım
ve bedenin yaprak titrerdi
sıradan seviş değildi ki
koskoca bir çağ
kültür sevişmesi
ah unuttun..