Şiirler

Herkes gitti, ben geceyi bekliyorum. Bir çocuk geçiyor benden saçı kara, yüzü kara, gömleği gökten mavi gözüm, gidişine takıldı alnında, gürültülü yazgısı suda taş uğultusu, koynunda hiçlik Kurşun sesi derinleşti...

gün, aynı gün gül, aynı gül gülüm ben o günden beri hiç yoldurmadım gülümü hiç soldurmadım gülüm boyun eğmez hiçbir yarana gönül vermez hiçbir yabana yaralansa da yüreği o gül imanımdır gülüm   hikmetinden sual olmaz...

YENİDEN en son kayan yıldızın aşkı ve acısıyla öleceğim nice kara delikten geçip geri geleceğim serin seher yeli gibi esecek soluğum mavi rengiyle denizleri ve gökyüzünü ürperteceğim     İKİNCİ KAPI kurumuş tuz...

Aramızdaki mesafedir buz... Bir gölün, göl olamayışı. Bir yolun, bir türlü bitmeyişi...  Denizin, Akdeniz'in tam tersi! Senin bana, benim de sana kavgamdır, yokuşumuzdur: Buz! (...) Yaşamın...

Her insan kendi dilinde konuşur Ve hiç kimse anlamaz ne söylediğini Kafasındaki ışığın. Bertolt Brecht   tabii ki bilemezsiniz dünya karalığında bir nokta ışıktan beslenmek için sanat   elleriniz bağlı değil, gözleriniz de aklınız...

OUROBOROS dilek kurt   terk ettim sonsuza dek dünümü sıyırıp attım derimle beraber ölümü Mezopotamya’da başka bir devrinde zamanın derken zaman değirmeni bir kez daha döndü bu kez bir kuştum sustum uçtum Kaf Dağı’nın...

SAVUNMA şükrü çiftçi   yolların tozlu anılarından geliyorum hâkim bey, yüksek rakımlı geçitlerden indi korkularım yıkılmış şehirlerin surlarından düştüm gözlerimin aktığı yerde, ay yoksulu geceler.   bir varmışla başlayan hikâyelerim oldu karanlık gecede şiirler...

CUMBA emrah sönmezışık   çok çok önceydi, hiçbir gecenin içinde dolaşmamıştım henüz, boş kuyularda unutulan bakraçlar gibiydi, naftalin ağaçlarının gölgesindeki cesetler gibi, başım mı uzaktı ayaklarıma, ayaklarım...

EN UZUN GECEDEN zafer yalçınpınar   acıyı çekiyorum göz bebeklerime kadar karın altında, kelimeler gömülü.   ne yapılabilir denizin dibinde, en büyük gemiler ___________gömülü.   ve bu tırmanış iyi değil.   manolya ölmeye hazırlanıyor, bitecek her şey bu gece.   havada asılı...

HER ŞEY BU DÜNYADA OLUYOR özkan mert 1. İşte gene yaz! Hafiyelerini salmış peşime kokladığım tüm çiçeklerin resmini çekiyor. Çeksin! Ben de Beydağlarıyla birlikte o sonsuz ve muhteşem maviliklerin üzerine...

Gökyüzü yıkandı, karabasanlar çöktü toprağa “Ruhsuz otomatlar” tiyatrosunda Çekildi insanlık sahneden... Üst üste koyduklarımız silindi belleklerimizden Yüreklerimizdeki birikintiler isyandır bu çağa Ortak oldu virüsler, yaşam atlasımıza, Küresel kırılmada binlerce yılın Yorulduk...

zafer yalçınpınar acıyı çekiyorum göz bebeklerime kadar karın altında, kelimeler gömülü.   ne yapılabilir denizin dibinde, en büyük gemiler ___________gömülü.   ve bu tırmanış iyi değil.   manolya ölmeye hazırlanıyor, bitecek her şey bu gece.   havada asılı kalan duman boyun...