Gönül Tokayeva
ısırgan bağlamış
bahçemin duldasında
reyhanlara meyleden
yaşlı bir çam çıktı karşıma
uydum esintisine
eğdi büktü kalemimi
çiçek bastı yarama
kat kat giysim yoktu
şiirlerimi ısıtacak
herkes çözecek sandım
gülde “gör düğümü”
sonra ormana çeyrek kala
toros’lardan tanış bildiğim
ulu sandığım bu yaşlı çam
iğnesi ile oydu yüreğimi
saçımda dalından kopmuş
yasemin uçuşu var gayrı
rüzgâra sevdalı ama kırgın
suya yazsam köpürür
kime anlatayım masalımı
kurttan korkuyordu ah
çoban ısırdı içimdeki haylazı